Dzisiaj na jutro pewnie czekam bez strachu
Wita mnie świt, witam go na luzaku
Radości łzy i smutku pół na pół
Cały czas życiu stawiam czoła bez strachu.
Napisałam to dużo wcześniej, niż dane jest Ci czytać. Tekst powstał 25.06.2016. Wszystko zakończyło się pomyślnie.
Radości łzy i smutku pół na pół, dokładnie tak radość z szybkiej interwencji i smutek ze strachu przed tym jak to wszystko będzie wyglądać.
Gdy zostałam skierowana do szpitala na bardzo ważny zabieg cały czas miałam zapętlonego na słuchawkach Palucha - Bez Strachu. Zalewałam się łzami, nie mogłam tam spać w oczekiwaniu na niewiadomą jaka mnie czeka kolejnego dnia, a ten utwór mnie wyciszał i dodawał otuchy, gdy czułam się już totalnie bezradna. Ten kawałek był jak amulet na ciężkie chwile, lepiej założyć słuchawki w uszy niż słuchać wszystkich leżących dookoła, narzekających na służbę zdrowia i ich decyzje... Dodam, że po raz pierwszy mimo tylu lat znalazłam się w szpitalu, wszyscy pacjenci są jacyś nerwowi i chcą swoją chandrą zarazić resztę. Najpierw wypytują co Ci jest a potem snują swoją teorię, a jak już podsłuchają co mówią specjaliści na obchodzie, to potem komentują to tak jakby dany lekarz był nie kompetentny, stosował metody ze średniowiecza a sami byli wysokiej klasy profesorami medycyny. Nie wiem po co takie osoby kładą się do szpitala przecież mogliby się sami leczyć.
Służba zdrowia w PL i szpitale mają wiele do życzenia, ale gdy już jesteśmy w sytuacji bez wyjścia to po co mamy sobie dokładać stresu narzekaniem. Idziemy do sklepu trafimy na kasjera chama to bagatelizujemy ten fakt, bo zakupiliśmy jakieś materialne gówienko i się jaramy nowym nabytkiem, a o prostactwie ekspedienta zapominamy. A w szpitalu zamiast się wyciszyć to sobie ludzie wkręcają jakieś jazdy jak to brzydko, brudno, jak źle nas traktują. Z takim podejściem to wypad do domu nie zajmujcie miejsca potrzebującym. Na myśl o tym co przeszłam, aż robi mi się duszno. Mogłabym wiele marudzić jak wszyscy rodacy, ale wole żyć w złudzeniu, że ufam lekarzom. I dziękować Bogu za stan jak w końcówce teledysku Palucha:)
Faktycznie służba zdrowia pozostawia wiele do życzenia ale jak wszędzie są ludzie którym tylko zawadzasz i jesteś dla nich złem koniecznym a są także wspaniali ludzie którzy naprawde chcą Ci pomóc i to daje im satysfakcje. Wiem coś o tym bo sam pracuje w służbie zdrowia i wśród rzeszy pracowników mojej placówki są i jedni i drudzy ale nie ważne kto jest dookoła ale ważne jakim samemu się jest i ja jestem szczęśliwy gdy pacjent szczerze dziękuje mi za pomoc i jest zadowolony bo to napędza mnie do dalszej jeszcze cięższej pracy
OdpowiedzUsuńMorał z tego taki, że praca w służbie zdrowia powinna być z powołania:)
UsuńMuzyka, którą przytoczyłaś eh... ale za to doskonale Cie rozumiem bo sam spędziłem sporą część życia w szpitalach i tułając się po lekarzach. Lekarzach do których do dzisiaj mam zaufanie bo dzięki nim żyję i jakoś udaje mi się funkcjonować w tym pojeb świecie;) A szpitalne łóżka zawsze były zapełnione dziwnymi ludźmi to fakt jednak jakoś nigdy do tego problemu nie podchodziłem zbyt poważnie zawsze wiedziałem że dam rade i dawałem a muzyka była zawsze i jest nadal ponad komentarzami ludzi nawet dzisiaj. :)
OdpowiedzUsuńNie lubisz tego kawałka czy w ogóle tego rodzaju muzyki?
UsuńKurczę, naprawdę fajnie się to czyta :D gdzie Polaków trzech, tam opinii cztery :) zawsze trafi się na dziwnych ludzi, którym się coś nie podoba i to w każdej dziedzinie życia :) powiedz tylko, dlaczego tak długo nic u Ciebie nie było? :)
OdpowiedzUsuńPrzyznaje jestem leniem i nie mam motywacji:/
UsuńTeraz "Doktor Google" edukuje wszystkich. I zanim człowiek pójdzie do lekarza, to już sam sobie postawi diagnozę. A potem następuje wielkie wymądrzanie :)) Taka prawda :)
OdpowiedzUsuńOdnośnie muzyki, to akurat tego rodzaju nie słucham. Ale z przyjemnością obejrzałam teledysk z historią. I dzięki Tobie usłyszałam coś nowego.
Pozdrawiam :))
Fajnie, że teledysk obejrzałaś z przyjemnością, może polubisz takie klimaty.
UsuńOj tak, odpowiednia muzyka potrafi zdziałać cuda ;) Ja w szpitalu nigdy nie leżałam, na szczęście, więc nie byłam nawet świadoma, że takie rzeczy się dzieją. Wiem, że nasza służba zdrowia do najlepszych nie należy, ale masz rację, jak już tam jesteś to po co się dodatkowo stresować takimi komentarzami...
OdpowiedzUsuńDziękuje za komentarz.
Usuńpobyt w szpitalu sam z siebie nie należy do najprzyjemniejszych. Ale nie warto go sobie uprzykrzać narzekaniem. Dobrze, że wszystko skończyło się pomyślnie dla Ciebie.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Dziękuje za komentarz zapraszam częsciej.
Usuńludzie chorzy tracą nadzieję i chęci do życia, dlatego tak się zachowują i dlatego tak zarażają innych swoim negatywnym nastawieniem. sama nie wiem, jak bym się zachowywała będąc w szpitalu :(
OdpowiedzUsuńSłuchawki w uszy i do przodu:)
UsuńCzyli dobre zakończenie! - to najważniejsze:)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
www.wkrotkichzdaniach.pl - coś nowego na blogu! :)
Dzięki:)
UsuńTo prawda. W szpitalach ludzie zamiast mieć nadzieję, że wszystko będzie dobrze to tylko komentują.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam, nataa-natkaa.blogspot.com
Dziekuje
Usuń